Δυσκοιλιότητα

Ορίζεται, ως η κατάσταση εκείνη η οποία προέρχεται από μειωμένη συχνότητα αφόδευσης, δηλαδή ανεπαρκής ποσότητα κοπράνων ή παραγωγή σκληρών ή και στεγνών κοπράνων. Η δυσκοιλιότητα, θεωρείται, μια καλοήθης πάθηση.

Έχει κατά καιρούς συσχετισθεί με αλλαγές του τρόπου ζωής και διατροφής με τη διατροφή να κατέχει εξέχοντα παράγοντα. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα πρόσφατης μελέτης, το ποσοστό των ατόμων που εμφανίζουν δυσκοιλιότητα κυμαίνεται στο 15%, η οποία αποδόθηκε σε κακές διατροφικές συνήθειες, στο στρες και στην απουσία σωματικής δραστηριότητας.

Πρόκειται για μια διαδεδομένη πάθηση, που επηρεάζει δυσανάλογα , τις γυναίκες καθώς και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, που οδηγεί στην αυτοθεραπεία ή/ και σε φαρμακευτική αγωγή. Τα συνηθέστερα αίτια, της δυσκοιλιότητας είναι :

Γενικά – Συνήθη :

• Εγκυμοσύνη, έμμηνος ρήση
• Ανεπαρκής κατανάλωση τροφών ενισχυμένων σε φυτικές ίνες
• Καθιστική ζωή
• Προχωρημένη Ηλικία

Άλλα αίτια:

• Λήψη φαρμάκων όπως: πχ. αντιόξινα, αντικαταθληπτικά, αναστολείς Ca κ.α
• Λειτουργικά αίτια όπως: π.χ σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
• Ψυχολογικά αίτια όπως : π.χ νευρογενής ανορεξία, στρεσσογόνοι παράγοντες κλπ.
• Νοσήματα του πεπτικού όπως: πχ εκκολπομάτωση, παθήσεις του ορθού π.χ θρόμβωση αιμορροΐδων, ραγάδες του πρωκτού
• Νοσήματα του ΚΝΣ όπως: σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσος Parkinson
• Ενδοκρινολογικές διαταραχές: υποθυρεοειδισμός , σακχαρώδης διαβήτης, υποκαλιαιμία κ.α

Οι (Π.Κ) παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην αύξηση της συχνότητας εμφάνισής της, είναι:

• Διατροφή φτωχή σε φυτικές ίνες
• Έλλειψη κατανάλωσης νερού και υγρών (αφυδάτωση)
• Αλλαγή περιβάλλοντος (μετακόμιση)
• Στρες
• Λήψη φαρμάκων
• Χαμηλή ενεργειακή πρόσληψη
• Απουσία σωματικής δραστηριότητας

Οι συνέπειες της δυσκοιλιότητας είναι πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους για κάθε πάσχοντα, έχουν όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό να ταλαιπωρούν σε σημαντικό βαθμό τον ασθενή/ πάσχοντα.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της δυσκοιλιότητας, είναι:

• Κακή διάθεση
• Κόπωση
• Άγχος
• Επιθετική συμπεριφορά

Οδηγίες Αντιμετώπισης:

Α. Ο ρόλος της διατροφής κατέχει εξέχοντα ρόλο.

Η διατροφή του πάσχοντα, θα πρέπει να είναι πλούσια σε διαλυτές και αδιάλυτες φυτικές ίνες, με στόχο την κατανάλωση 25-30 γραμ φυτικών ινών, ημερησίως, στη διατροφή του.

Οι φυτικές ίνες έχουν την ιδιότητα να συγκρατούν μόρια νερού, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μεγαλύτερων σε όγκο μαλακών κοπράνων που διέρχονται πιο εύκολα από το έντερο και να αποβάλλονται εν συνεχεία από αυτόν.

• Τα προϊόντα από δημητριακά ολικής άλεσης αποτελούν τα πιο αποτελεσματικά τρόφιμα λόγω της υψηλής περιεκτικότητά τους σε αδιάλυτες φυτικές ίνες.
• Επίσης, ρύζι αναποφλοίωτο , ψωμί από πιτυρούχο αλεύρι, ζυμαρικά ολικής άλεσης,
• Σκούρα πράσινα λαχανικά βραστά ή ωμά όπως, χόρτα, λάχανο, μαρούλι, σπανάκι, σέλινο,
• Φρούτα με ίνες όπως πορτοκάλι, ακτινίδιο, αποξηραμένα φρούτα όπως δαμάσκηνα, αποξηραμένο σύκο.
• Όσπρια, φακές φασόλια 1 έως 2 φορές την εβδομάδα.
• Λαδερά λαχανικά, όπως αρακάς, μπάμιες, φασολάκια , 1 έως 2 φορές την εβδομάδα.

Β. Επαρκή κατανάλωση νερού και υγρών.

Γ. Διάθεση χρόνου για την ανάγκη κένωσης στην τουαλέτα.

Δ. Συστηματική φυσική δραστηριότητα, σε καθημερινή βάση.

Ε. Εξατομικευμένη διατροφή για κάθε ασθενή, χωριστά.

ΣΤ. Η ανεξέλεγκτη λήψη υπακτικών χαπιών, χωρίς οδηγία του γιατρού, να αποφεύγεται, γιατί πιθανόν να οδηγήσει σε αδράνεια του εντέρου σε βάθος χρόνου.